گوزن از فرط گرما بی تاب شده بود  ,   چشمه ای یافت تا اندکی اب گوارا و خنک بنوشد  , به محض رسیدن به چشمه تصویر خود را در اب دید

  شاخ های بلند و زیبایش او را به وجد اورده بود.

او از اینکه چنین شاخ های بزرگ و محکمی دارد به خود می بالید,  ناگهان چشم گوزن به پاهایش افتاد با خود گفت :

 این چه پاهایی است, چرا این قدر باریک و نازک هستند ای کاش پاهای من هم مثل شاخ هایم تنومند بودند...

در این لحظه شیری بزرگ و خشمگین ان طرف چشمه ظاهر شد, گوزن با دیدن این صحنه به لطف پاهای چست و چابکش فرار کرد

 در این میان شیر هم به تعقیب گوزن پرداخت...

گوزن سعی کرد که برای فرار از دست شیر به دل جنگل بزند , اما همان شاخ هایی که به انها می بالید به درختان گیر کردند و مانع حرکت گوزن شدند...

شیر هم سر رسید و در یک چشم به هم زدن گوزن را درید.